In een heel gewoon rijtjeshuis op de eerste verdieping staan in een klein kamertje een paspop, een naaimachine en een tafel. De tafel staat tegen het raam aangeschoven en op de vensterbank staat een transistorradiootje. De paspop is er één op een zwarte houten voet en gevuld met zeegras. De naaimachine is een zwarte Singer gemonteerd op een houten tafel en met een trappedaal die een aangemonteerde motor doet aanslaan.Het is het naaikamertje van Elise, een naaister die thuis werkt voor een groot naaiatelier in de stad. Elise tekent patronen, knipt stof aan de tafel en als het kleine radiootje een liedje van Edith Piaf of Jacques Brel laat horen dan zingt ze dromend mee, terwijl ze de tuin in kijkt. Haar handen stoppen heel eventjes met wat ze bezig waren en ze geniet.Naast de tafel staat er ook nog een kartonnen doos. Daar komen alle kleine stukjes stof in. Overschotjes waar elke kind uren mee aan de slag kan. Dat kind was ik en mijn naam is Hilde en mijn tweede naam Elisabeth, naar mijn liefste grootmoeder.Als ze wist dat ik bij haar zou logeren, lagen er als bij wonder, behalve de kleine knipseltjes, ook wat grotere stukken stof in de doos naast de tafel en was de paspop altijd klaar om “aangekleed” te worden met alle lapjes stof.Mijn grootmoeder Elise en haar gezellig naaikamertje zijn het logische begin van mijn passie en liefde voor naaien en creëren die ik met evenveel liefde en passie hier met jullie wil delen in de vorm van leuke en mooie dingen.Dus welkom en veel plezier.

Hilde E.